Desire Lines
Group show by Iza Koczanowska, Minsun Kim and Ruby Reding
Curated by Eleni Riga

Opening day: Thursday, 24/11, 19:00 - 22:00
Location: I. Drosopoulou 47 , Kypseli, Athens
Duration of the Exhibition: 24 - 30/11
Opening hours: Daily, 16:00 - 20:00

“Desire Lines” is a group show with works by Iza Koczanowska, Minsun Kim and Ruby Reding
curated by Eleni Riga. The title draws inspiration from landscape architecture and queer phenomenology, a field of philosophy that examines lived experience and queerness. It denotes the unexpected encounters, marks and objects that guide us to take alternative paths often based on desire rather than reason. During their three-month residency, the artists have created new works through directing their bodies towards or away from certain objects and have mutually impacted each other’s orientation.
Iza Koczanowska starts from the admission that the public space was not designed to accommodate female bodies. Taking on fear, she creates new works utilizing technology and assimilating city’s architectural elements in order to propose new urban deviations. More specifically, Koczanowska was interested in the routes that are considered dangerous for women in Athens and attempted to reclaim them through a series of performative actions for the camera. The result of this process is presented in a video where she uses a real-time GPS tracker application that allows her friends to follow her while making them temporarily responsible for her well-being. A red line, a sort of Ariadne’s thread, is used as a remnant of her routes, her deviations and her connections. As the artist rethinks vulnerability and resistance in the public space, she employs different techniques to merge into the urban fabric. For example, she designed camouflage clothing inspired by the building materials of Athens, especially the ones of Kypseli, such as marble. In parallel, she created a sculpture from clay, resembling a double tongue, using a modernist technique called ‘béton brut’. The exterior walls of modernist buildings often seem unfinished, displaying the patterns and seams from the concrete molds. Thus, she creates a continuum between the body and the city.

Minsun Kim engages with the notion of time introducing cultural and philosophical references from her home country, Korea. The artist dissolves time boundaries and linear narratives by proposing circular and interwoven forms. If we examine her new works more closely, they refer to the “six realms”, a buddhist system to describe the cycle of birth, death, and rebirth depicted in the Wheel of Life (bhavachakra). The artist presents a work, a form of meditation on time and transformation, hanging from the high ceiling of the gallery, οne of the most flattering elements of the space. The suspended sapphire-shaped work from colored copper-wire encapsulates a round object made from organza. The copper-wire has six colors with each color responding to a realm of life from the aforementioned Wheel. This exterior form can be thought of as a cocoon that provides protection during transformation and growth. Adjacent to this, we find another work made of purple rayon, a semi-synthetic fiber, with a circular cotton form in three-colors. The circular forms correspond to the “ego”, the unchanged essence in a world where change is the
precondition of life. Both works share a reflective quality similar to an aura or a halo, adding a spiritual dimension.
Ruby Reding dives into complex issues of toxicity and biodiversity, initiating an in-situ research at different river locations near Athens, currently in a process of peri-urbanization, creating a hybrid space between a city and a countryside. For this exhibition, Reding presents a double-channel video entitled “kisté X drifter” along with some related sculptural elements. Her camera follows a protagonist both in the fringes and the center of Athens. The bum bag of the protagonist is a vehicle of transition from one realm to another, from fiction to reality, from nature to culture, from past to present. These realms are more than ever interlaced, creating a pressing need to tell different stories about the world we inhabit. Regarding this need, the fiction writer Ursula Le Guin, in her 1986 essay “The Carrier Bag Theory of Fiction '' introduces anthropologist Elisabeth Fisher’s theory about the first device being a recipient or a container to gather food instead of a weapon. By rewriting the story of human evolution, we change how we perceive ourselves and how we relate to others. The recurrent apparition of the bum bag attached to the wanderer's belly could also express a certain way of being in the world, one that is linked with a gut-feeling, with a gestational way of being (a facilitative mode of life) or simply one led by desire. The wanderer herself refers to the mythological figure of Demeter, the Greek goddess of Nature and mother of Persephone who is caught between different worlds. Certain objects such as coins, rocks, a bee or a shell of a snail attract her in unexpected ways, travel between different realms in her bag and ultimately become offerings to the city. The final scene is situated at the fountain in Fokionos Negri where the water of Kyklovoros stream is entrapped under the concrete. This restriction of natural reality renders the fountain’s water ornamental.

 

Iza Koczanowska’s costume was made in collaboration with Ankaa Project and her performance was facilitated by Mariela Nestora.
Ruby Reding’s video features Katerina Kazou and music by Nikos Tsolis.

This year’s residency is under the auspices of the City of Athens.
Ruby Reding’s participation is supported by the Arts Council of England.

​

Desire Lines
Ομαδική έκθεση με έργα των Iza Koczanowska, Minsun Kim and Ruby Reding
Σε επιμέλεια της Ελένης Ρήγα
Ημέρα εγκαινίων: Πέμπτη 24/11, 19:00 - 22:00
Τοποθεσία: I. Δροσοπούλου 47, Κυψέλη, Αθήνα
Διάρκεια της έκθεσης: 24/11 - 30/11
Ώρες λειτουργίας: Καθημερινά, 16:00 - 20:00

H ομαδική έκθεση «Desire Lines» αποτελείται από έργα των Iza Koczanowska, Minsun Kim και Ruby Reding σε επιμέλεια της Ελένης Ρήγα. Ο τίτλος αντλεί έμπνευση από την αρχιτεκτονική τοπίου και την κουήρ φαινομενολογία, το πεδίο της φιλοσοφίας που εξετάζει τη βιωμένη εμπειρία και την κουήρ ταυτότητα. Υποδηλώνει τις απροσδόκητες συναντήσεις, τα σημάδια και τα αντικείμενα που μας οδηγούν να ακολουθήσουμε εναλλακτικά μονοπάτια, τα οποία συχνά βασίζονται περισσότερο στην επιθυμία παρά στη λογική. Κατά τη διάρκεια της τρίμηνης διαμονής τους, οι τρεις καλλιτέχνιδες δημιούργησαν νέα έργα κατευθύνοντας το σώμα τους προς ή μακριά από ορισμένα αντικείμενα και επηρέασαν αμοιβαία η μια την κατεύθυνση της άλλης.
Η Iza Koczanowska ξεκινά από την παραδοχή ότι ο δημόσιος χώρος δεν σχεδιάστηκε για να φιλοξενεί γυναικεία σώματα. Αμφισβητώντας το φόβο, δημιουργεί νέα έργα αξιοποιώντας την τεχνολογία και αφομοιώνοντας αρχιτεκτονικά υλικά με σκοπό να προτείνει νέες αστικές παρεκκλίσεις. Πιο συγκεκριμένα, η Koczanowska μελέτησε τις διαδρομές που θεωρούνται επικίνδυνες για τις γυναίκες στην Αθήνα και προσπάθησε να τις οικειοποιηθεί μέσα από μια σειρά
επιτελεστικών δράσεων για την κάμερα. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας παρουσιάζεται σε ένα βίντεο όπου χρησιμοποιεί μια εφαρμογή παρακολούθησης μέσω GPS σε πραγματικό χρόνο, η οποία επιτρέπει στους φίλους της να την ακολουθήσουν, μετατρέποντας τους σε προσωρινούς
κηδεμόνες. Μια κόκκινη γραμμή, ένα άλλο νήμα της Αριάδνης, χρησιμοποιείται ως ίχνος των διαδρομών, των παρεκκλίσεων και των συνδέσεών της. Καθώς η καλλιτέχνις ξανασκέφτεται την ευαλωτότητα και την αντίσταση στο δημόσιο χώρο, χρησιμοποιεί διαφορετικές τεχνικές για να συγχωνευθεί στον αστικό ιστό. Για παράδειγμα, σχεδίασε ρούχα παραλλαγής εμπνευσμένα από τα οικοδομικά υλικά της Αθήνας και ιδιαίτερα αυτά της Κυψέλης, όπως το μάρμαρο. Παράλληλα,
δημιούργησε ένα γλυπτό από πηλό που μοιάζει με διπλή γλώσσα, βαμμένη σε ουδέτερο χρώμα, χρησιμοποιώντας μια μοντερνιστική τεχνική που ονομάζεται béton brut. Οι εξωτερικοί τοίχοι των μοντερνιστικών κτηρίων συχνά μοιάζουν ημιτελείς, εκθέτοντας τα σχέδια και τα γεμίσματα από τα καλούπια του σκυροδέματος. Έτσι, δημιουργείται μια αλληλουχία συνδέσεων ανάμεσα στο σώμα και στην πόλη.
Η Minsun Kim συμπλέκεται με την έννοια του χρόνου εισάγοντας πολιτιστικές και φιλοσοφικές αναφορές από την πατρίδα της, την Κορέα. H καλλιτέχνις διασπά τους χρονικούς περιορισμούς και τις γραμμικές αφηγήσεις προτείνοντας κυκλικές και συνυφασμένες φόρμες. Αν εξετάσουμε πιο
στενά τα νέα έργα της, αναφέρονται στα «έξι βασίλεια», ένα βουδιστικό σύστημα για την περιγραφή του κύκλου της γέννησης, του θανάτου και της αναγέννησης που απεικονίζεται στον «Τροχό της Ζωής» (bhavachakra). Η καλλιτέχνις παρουσιάζει ένα έργο - διαλογισμό πάνω στο χρόνο και τη
μεταμόρφωση, το οποίο κρέμεται από το ψηλό ταβάνι, ένα από τα πιο κολακευτικά στοιχεία του εκθεσιακού χώρου. Το αναρτημένο έργο σε σχήμα ζαφειριού από χρωματιστά χάλκινα σύρματα εμπεριέχει ένα στρογγυλό αντικείμενο από οργάντζα. Τα χάλκινα σύρματα έχουν έξι χρώματα και καθένα από αυτά ανταποκρίνεται σε ένα βασίλειο της ζωής από τον προαναφερθέντα Τροχό. Αυτή η εξωτερική μορφή μπορεί να ειδωθεί ως ένα κουκούλι που παρέχει προστασία κατά τη
μεταμόρφωση και την ανάπτυξη. Δίπλα σε αυτό βρίσκεται ένα άλλο έργο από μωβ ρεγιόν, μια ημισυνθετική ίνα, με ένα κυκλικό σχήμα από βαμβάκι σε τρία χρώματα. Τα κυκλικά σχήματα αντιστοιχούν στο ‘εγώ’, μια αμετάβλητη ουσία σε έναν κόσμο που η αλλαγή είναι προϋπόθεση της ζωής. Τα δύο έργα μοιράζονται μια ανακλαστική ποιότητα παρόμοια με μια αύρα ή ένα φωτοστέφανο, η οποία προσδίδει μια πνευματική διάσταση.
Η Ruby Reding καταπιάνεται με πολύπλοκα θέματα τοξικότητας και βιοποικιλότητας, ξεκινώντας μια επιτόπια έρευνα σε διάφορες παραποτάμιες τοποθεσίες κοντά στην Αθήνα, οι οποίες βρίσκονται επί του παρόντος σε μια διαδικασία περιαστικοποίησης, δηλαδή δημιουργίας ενός υβριδικού χώρου
ανάμεσα στην πόλη και στην ύπαιθρο. Για αυτήν την έκθεση, η Reding παρουσιάζει ένα δικάναλο βίντεο με τίτλο «kisté X drifter» μαζί με συναφή γλυπτικά στοιχεία. Ο κινηματογραφικός φακός της ακολουθεί την πρωταγωνίστρια τόσο στα όρια όσο και στο κέντρο της Αθήνας. Το τσαντάκι μέσης της είναι ένα όχημα μετάβασης από τη μια σφαίρα στην άλλη, από τη μυθοπλασία στην πραγματικότητα, από τη φύση στον πολιτισμό, από το παρελθόν στο παρόν. Αυτές οι σφαίρες
διαπλέκονται περισσότερο από ποτέ, δημιουργώντας μια επείγουσα ανάγκη να διηγηθούμε διαφορετικές ιστορίες για τον κόσμο που κατοικούμε. Σχετικά με αυτή ανάγκη, η συγγραφέας
επιστημονικής φαντασίας Ursula Le Guin, στο δοκίμιο του 1986 «The Carrier Bag Theory of Fiction» εισάγει τη θεωρία της ανθρωπολόγου Elisabeth Fisher που προτείνει ότι ο πρώτος μηχανισμός ήταν ένας συλλέκτης ή ένα δοχείο για τη συγκέντρωση τροφίμων αντί για ένα όπλο. Ξαναγράφοντας την
ιστορία της ανθρώπινης εξέλιξης, αλλάζουμε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και τη συσχέτιση μας με τους άλλους. Η επαναλαμβανόμενη εμφάνιση της τσάντας που δένεται στο ύψος της κοιλιάς θα μπορούσε επίσης να εκφράζει έναν συγκεκριμένο τρόπο ύπαρξης στον κόσμο, έναν τρόπο που συνδέεται με το ένστικτο, την κυοφορία (ένας τρόπος διευκόλυνσης της ζωής) ή απλά την επιθυμία. Η περιπλανώμενη παραπέμπει στη μυθολογική φιγούρα της
Δήμητρας, της Ελληνίδας θεά της Φύσης και μητέρας της Περσεφόνης, η οποία βρίσκεται παγιδευμένη ανάμεσα σε διαφορετικούς κόσμους. Η επιθυμία της την οδηγεί να συλλέξει ορισμένα αντικείμενα όπως νομίσματα, πέτρες, μια μέλισσα και το καβούκι ενός σαλιγκαριού που αργότερα γίνονται προσφορές στην πόλη. Η τελευταία σκηνή τοποθετείται στο συντριβάνι της Φωκίωνος Νέγρη όπου το νερό του ρέματος Κυκλοβόρου είναι παγιδευμένο κάτω από το μπετόν. Αυτός ο
περιορισμός της φυσικής πραγματικότητας καθιστά το νερό του συντριβανιού διακοσμητικό.
 

Το κοστούμι για το έργο της Iza Koczanowska έγινε σε συνεργασία με το Ankaa Project, καθώς και
η κινησιολογία του performance της έγινε με τη βοήθεια της Μαριέλα Νέστορα.
Στο βίντεο της Ruby Reding συμμετέχει η Κατερίνα Κάζου με μουσική του Νίκου Τσώλη.

Tο φετινό πρόγραμμα φιλοξενίας τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων.
Η συμμετοχή της Ruby Reding υποστηρίζεται από το Arts Council England.

​

​